حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله):
هنگامی که بنده از بستر خواب گوارایش
در حالی که هنوز چشمانش خواب آلود است بر میخیزد
تا پروردگار عزوجل را با نماز شبش خوشنود سازد
خداوند به این بنده بر فرشتگان خود مباهات می کند و می فرماید:
آیا بنده مرا نمی بینید که از خواب نازش برخواسته
برای نمازی که من بر او واجب نکرده ام؟!
گواه باشید که من او را بخشیدم.
(بحار الانوار/ج87/ص156)
از تبار عاشورائیان بودند
و از نسل مالک و عمّار و میثم.
خاکریزها
از شور و شوق جوانی شان
رونق یافته بود و بازار اخلاص
از هر زمانی گرم تر می نمود.
باید باور کرد که در یلدای بلند عشق
جوان هایمان یک شبه ره صدساله پیمودند.
سربازان درون گهواره ها
در مکتب جماران
مشق عشق آموختند
تا مُصلحان عارفی باشند
که معادلات پوچ دنیای تزویر را به سُخره بگیرند
و پیشانی بلند غیرت را
به آفتاب بلند همّت خویش نورباران کنند.
روحشان شاد...
ما کجائیم؟!
صدای انفجار آمد و سنگرش رفت هوا،
هرچه صدایش کردیم جوابی نداد.
رفتیم جلو.
سرش پر ترکش شده بود.
از جیبش کاغذ یادداشتی در آوردیم که روی آن نوشته بود:
گناهان هفته:
شنبه : احساس غرور از گل زدن به طرف مقابل.
یکشنبه : زود تمام کردن نماز شب.
دوشنبه : فراموش کردن سجده شکر.
سه شنبه : شب بدون وضو خوابیدن.
چهارشنبه : در جمع با صدای بلند خندیدن.
پنجشنبه : پیش دستی فرمانده در سلام کردن.
جمعه : تمام نکردن صلوات های مخصوص جمعه و رضایت ددادن به 700تا.
خدا به ما رحم کند!...
