امام موسی کاظم علیه السلام فرمود:
بر طاعت خدا صبر کن،
از معاصی خدا صبر کن،
دنیا ساعتی است،
آن چه رفته نه شادی دارد و نه غم،
آن چه نیامده ندانی که چیست
به همان ساعتی که در آنی صبر کن هم چنان باشد که تو رشک برده شده ای.
صبر در اطاعت خدا یعنی اینکه در راه انجام تکالیفی که در سر کلاس زندگی بهمون دادن صبور باشیم و کم نیاریم چون سختی و زحمت داره مثلا نماز صبح اونم اول وقت خیلی سخته ولی اگه سختی شو به جون بخریم و با صبر و حوصله انجامش بدیم پشت سرش تشویقی هم داره ، لیمو شیرین همون اولش شیرینه یه ذره که بگذره تلخ میشه ، صبر در معصیت یعنی در راه ترک گناه هم صبر داشته باشیم چون گذشتن از لذت گناه برای نفس انسان خیلی سخته البته اگه به بعدش فکر کنیم راحت تر میشه ترکش کرد یعنی اگه من فکر کنم که با نماز خوندن ، هم توی دنیا و هم در آخرت چه چیزی گیرم میاد ، نماز خوندن برام شیرین میشه یا اگه بشینم فکر کنم که با گناه کردن واقعا چه چیزی گیرم میاد دیگه هیچوقت سمت گناه نخواهم رفت ، اگه فکر کنم با ترک گناه می تونم جلوی غیبت امام زمانم رو بگیرم و موانع ظهور حضرت رو یکی یکی از سر راهشون بردارم ترک گناه خیلی راحت تر میشه ، اگه بخوایم یار امام زمان (عج) باشیم باید در راه انجام تکلیف ، صبور باشیم اونوقت میشیم یک منتظر واقعی ، منتظری که معنی انتظار رو به خوبی درک کرده و میدونه که باید برای ظهور آقا ، یه کاری کرد نه اینکه یه جا بنشینیم و فقط دعا بکنیم ، البته که باید دعا کنیم اما به دعا کردن نباید بسنده کنیم ، از قدیم گفتن از شما حرکت ، از خدا برکت. اگه فکر کنم که دنیا خیلی زودگذره و عمر من همین لحظات اکنون هست که دارم نفس میکشم چون گذشته ها که گذشته چه خوب چه بد دیگه گذشته آینده هم که هنوز نیومده پس بهتره همین الآن رو به بهترین حالت ممکن زندگی کنم که اگه تبدیل به گذشته شد بهش افتخار کنم و آینده ی بهتری رو هم برای خودم بسازم چون آینده رو همین الآن باید بسازیم اگه الآن رو خوب زندگی کنیم چه بسا دیگران به ما غبطه هم بخورند پس از لحظه لحظه ی زندگیمون به خوبی استفاده کنیم و این دو روز دنیا رو با عشق و مهر و محبت و صمیمیت در کنار هم بگذرونیم ، یه قانون کلی هست که اگه بهش پایبند باشیم در تمام عرصه های زندگی موفق خواهیم بود: اگه اولش به فکر آخرش نباشی ، آخرش به فکر اولش می افتی ... .
