اهل غفلت

فاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ:پس آنچه میسّر است از قرآن بخوانید.(مزمل20)

اهل غفلت نباشیم

یکی از راه های عدم غفلت، خواندن روزانه ۱۰ آیه از قرآن کریم است.

 

دو صد گفته چو نیم کردار نیست

فرزندان باید رفتارهای خوب رو از تو خانواده یاد بگیرند ...

♥وقتی شما به فرزندت یادت ندی که به نیازمندان صدقه بده یا مشکل هرکسی رو درحد توان برطرف کنه، از کجا باید کارخیر رو یاد بگیره؟

♥وقتی شما بعد از غذا با صدای بلند خدا رو شکر نکنی و از همسرت یک تشکر زیبا نکنی ، فرزندت از کجا شکر و تشکر و یاد بگیره؟

♥وقتی بعد از آب خوردن فقط تو دلت بگویی سلام بر حسین و بلند سلام بر ارباب نکنی ، فرزندت از کجا باید یاد بگیره؟

♥وقتی فرزندت هیچ وقت نبینه شما داری قرآن می خونی و نهج البلاغه می خونی و کتاب های مفید رو می خونی ، تو کار خونه کمک می کنی ، احترام بزرگتر رو نگه می داری ، دست و پایِ پدر و مادرت رو می بوسی ، تو کارات نظم و برنامه ریزی داری و... فرزندت باید این رفتارها و رفتارهای خوبِ دیگه رو از کجا یاد بگیره!؟

در روایتى از حضرت امام صادق (ع) رسیده است:

«کونوا دعاة الناس باعمالکم و لاتکونوا دعاة الناس بالسنتکم؛(بحارالانوار، ج 5، ص 198)

مردم را با عمل خود به نیکیها دعوت کنید نه با زبان خود».

 

تقوای اجتماعی

یکی از اقسام تقوا ، تقوای اجتماعی است.

تقوای اجتماعی یعنی تقوایی که باید به صورت دسته جمعی و همگانی رعایت شود و محدود به حریم شخصی افراد نمی شود بعنوان مثال ، رعایت حجاب در جامعه که همه ی مکلفین باید حجاب را در جامعه رعایت نمایند.
اگه یکی از مسافران کشتی بخواد کشتی رو سوراخ کنه قطعا همگی غرق خواهند شد.

یکی از موارد تقوای اجتماعی ، پیشگیری از شیوع کرونا است.

یعنی رعایت تمام مواردی که باعث ریشه کن شدن کرونا می شود بر همگان لازم است.
بهترین کار برای رعایت تقوای اجتماعی در برابر کرونا ، در خانه ماندن ، استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی و عدم شرکت در تجمّعات شلوغ و مسافرت نرفتن و بطور کلی رعایت شیوه نامه های بهداشتی است.

قانون مهربانی

برای زندگی …

قانون مهربانی بگذاریم ..!
هرکه اخم کند
جریمه اش لبخند
و هرکه لبخند بزند
پاداشش ، عشق باشد

قانون مهربانی ، "پاداش ومجازاتش شیرین ست"

بی بهانه خوب باشیم

هرگاه عیبی در کسی دیدیم ، به خودش بگوییم نه به کسی دیگر ، چون تغییر آن دست خودش هست نه دیگران!!!
کار اولت ثواب دارد و نصیحت است ، اما گزینه دوم ، غیبت است و گناه.
چرا موقعی که چیز منفی در کسی می بینیم ، جز خودش همه را خبر می دهیم؟
جمله ای که بر یک هتل نوشته بود شگفت زده ام کرد:
" اگر سبب رضایتت شدیم از ما سخن بگو و گرنه به خود ما بگو"
بر خود تطبیقش دهیم تا غیبت از میانمان برود!

نصیحت کن اما رسوا نکن!

سرزنش کن اما جریحه دار نکن!