بینش و نگرش

یکی گفت: چه دنیای بدی حتی شاخه های گل هم خار دارند!

دیگری گفت :چه دنیای خوبی حتی شاخه های پرخار هم گل دارند!

عظمت در نگاه است نه در چیزی که می نگریم!

بینش مثبت به دنبال نگرش مثبت

وضعیت یکی از تجار مدینه دگرگون شد، به همین دلیل خدمت امام صادق (ع) رسید و لب به شکایت گشود. حضرت با شیوه بیان خاطرات گذشته، او را امیدوار ساخت و فرمود: بی تابی مکن که اگر روزی دچار تنگ دستی شده ای، روزهای بسیاری را در خوشی گذرانده ای. ناامید مباش که کفر است. خداوند به زودی تو را غنی خواهد ساخت.

بحارالانوار، ج 78، ص 203

عیب دیگران

یاد دارم که در ایام کودکی، اهل عبادت بودم و شب ها بر می خاستم و نماز می گزاردم و به زهد و تقوا، رغبت بسیار داشتم. شبی در خدمت پدر رحمة الله علیه نشسته بودم و تمام شب چشم بر هم نگذاشتم و قرآن گرامی را بر کنار گرفته، می خواندم.در آن حال دیدم که همه آنان که گرد ما هستند، خوابیده اند.

پدر را گفتم: از اینان کسی سر بر نمی دارد که نمازی بخواند. خواب غفلت، چنان اینان را برده است که گویی نخفته اند، بلکه مرده اند.

پدر گفت: تو نیز اگر می خفتی، بهتر از آن بود که در پوستین خَلق اُفتی و عیب آنان گویی و بر خود ببالی!

گلستان سعدی

شرایط میهمانی

 
شخصی امیرالمؤمنین علیه السلام را به مهمانی دعوت کرد.

حضرت فرمود: دعوت تو را می‌پذیرم اما به سه شرط.

عرض کرد: آن سه شرط چیست؟

فرمود:

1. خارج از منزل چیزی برایم نیاوری!
2. چیزی که در منزل هست از من مضایقه نکنی (هر چه هست از آن پذیرایی کن).
3. خانواده ات را هم به زحمت نیانداز!

میزبان شرایط را قبول کرد و حضرت نیز دعوت او را پذیرفت.

در اسلام مهمانی‌های تحمیلی و تجمّلاتی درست نیست.

داستان های بحارالانوار

_{میهمان هرکه هست  /    غذا هرچه هست}

نشکن نمی گویم !!!

یکی از علمای ربّانی نقل می‌کرد: در ایّام طلبگی دوستی داشتم که ساعتی داشت و بسیار آن را دوست می‌داشت، همواره در یاد آن بود که گم نشود و آسیبی به آن نرسد، او بیمار شد و بر اثر بیماری آنچنان حالش بد شد که حالت احتضار و جان دادن پیدا کرد، در این میان یکی از علماء در آنجا حاضر بود و او را تلقین می‌داد و می‌گفت: بگو: «لاإله إلاّ اللّه» او در جواب می‌گفت: «نشکن نمی گویم».
ما تعجّب کردیم که چرا او به جای ذکر خدا، می‌گوید: نشکن نمی گویم، همچنان این معمّا برای ما بدون حلّ ماند، تا اینکه ... .

نذر اخلاقی

این نذر رو حاج آقا بهجت به شاگردانشون یاد میدادن که معجزه میکنه:
↓↓↓↓↓
به یکی از چهارده معصوم متوسل بشید و نذر اخلاق کنید مثلا بگید یا فاطمه‌ی زهرا نذر میکنم چهل روز با صدای بلند حرف نزنم یا دروغ نگم یا ناسزا نگم یا غیبت نکنم یا مراقب حرفام باشم نیش و کنایه نزنم هر چیز اخلاقی که هست نذر کنید.!

به مدت چهل روز ، بعد دیگه عادت میشه و رعایت می کنید.